Greece. Brand New?

Ομιλία του Γιώργου Αναστασιάδη στην ημερίδα "Μια Συνεκτική Αναπτυξιακή Προοπτική της Ελλάδας Απέναντι στην Κρίση" του Ευρωπαϊκού Κέντρου Αριστείας Jean Monnet του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών, που έγινε τη Δευτέρα, 2 Ιουλίου 2012

Ελλάδα: Μια ισχυρή χώρα προέλευσης για τα brands

Άρθρο μου από το λεύκωμα Brands4Greece (12/2012)

Μαύρο Χρυσάφι

Κάποιοι Έλληνες καταφέρνουν να παράγουν μαύρο χαβιάρι της υψηλότερης δυνατής ποιότητας

Μια εξαιρετική συνεντευξη της κυρίας Ελένη Γλύκατζη-Αρβελέρ

Την συνέντευξη έδωσε η κυρία Ελένη Γλύκατζη-Αρβελέρ στις 18/10/2012 στην κυρία Ευαγγελία Κακλειδάκη, στο maga.gr, από το οποίο και αναδημοσιεύεται.

Made in Greece σε 12 Βήματα

Μια σειρά άρθρων μου για το πώς θα χτίσουμε στην Ελλάδα διεθνή brands

30.4.12

Α Happy Brand New Year


Του Γιώργου Αναστασιάδη, αναδημοσιεύθηκε από το Μarketing Week, τεύχος 1368, 22/12/2011, στήλη Brand Forward 
Έχω γράψει επανειλημμένα για την σημασία της εταιρικής κοινωνικής ευθύνης. Και συχνά συμβουλεύω τους πελάτες μου να μη βλέπουν το corporate citizenship αποσπασματικά αλλά μέσα από το πρίσμα των brands τους. Πιστεύω ακράδαντα ότι η διαχείριση των σχέσεων μιας επιχείρησης με τις κοινότητες στις οποίες δραστηριοποιείται είναι πολύ αποτελεσματικότερη όταν γίνεται με όρους branding. Το citizenship branding αποτελεί ιδιαίτερο πεδίο μελέτης για την εταιρεία μας και βλέπω με ικανοποίηση ότι πλέον αποτελεί ξεχωριστή κατηγορία υπηρεσιών και στα menu των μεγάλων διεθνών brand consultancies.

Στην Ελλάδα της οικονομικής κρίσης τα brands οφείλουν να αναλάβουν το ρόλο που τους αναλογεί. Με πολλαπλά οφέλη, τόσο για τα ίδια όσο και για το σύνολο των stakeholders, μεταξύ των οποίων και η ελληνική κοινωνία και οικονομία. Η ενέργεια που ανακοίνωσε πριν μερικές εβδομάδες η οινοποιία Μπουτάρη αποτελεί ωραίο παράδειγμα του πως ένα brand κινείται αποτελεσματικά με όρους citizenship branding. Υπό το μήνυμα «Το κέντρο της Αθήνας… ανοίγει!» η εταιρεία συνεισφέρει στην αντιστροφή της θλιβερής εικόνας που παρουσιάζει το πολύπαθο κέντρο της πρωτεύουσας υπό το βάρος της οικονομικής κρίσης, της εγκληματικότητας και των συνεχών διαδηλώσεων. Τις τελευταίες εβδομάδες όποιες παρέες επέλεγαν κάποιο από τα εκατό και πλέον εστιατόρια που συμμετείχαν στην ενέργεια, έπιναν την πρώτη φιάλη κρασιού δωρεάν. «Με την πρωτοβουλία μας θέλουμε να ανεβάσουμε την ψυχολογία του κόσμου. Όσο κι αν μας κοστίσει αυτή η ιστορία, το μόνο που επιδιώκουμε είναι ο κόσμος να δει το κέντρο αισιόδοξα. Είναι ωραίο να μπορείς να πας σε μια μικρή ταβέρνα  ή σ’ ένα μεγάλο εστιατόριο, να περάσεις όμορφα χωρίς να παραπονιέσαι συνεχώς γι’ όσα σου έκαναν οι άλλοι. Δεν γίνεται συνεχώς να υποβαθμίζουμε τη ζωή μας. Με απλές ενέργειες αλλάζουν όλα» λέει χαρακτηριστικά σε σχετική συνέντευξη του στην Athens Voice ο κύριος Κωνσταντίνος Μπουτάρης.

Το ενδιαφέρον στη συγκεκριμένη ενέργεια είναι ότι δεν αποτελεί μια ακόμα φιλανθρωπική κίνηση μιας επιχείρησης προς κάποια ΜΚΟ της επιλογής της, ούτε μια «κοινωνική προσφορά» από τις τόσες που γεμίζουν καθημερινά τα ΜΜΕ. Η επιχείρηση επιλέγει να κινηθεί ακριβώς στον πυρήνα του brand της –διασκέδαση, εστίαση, παρέα, καλή διάθεση. Και να ασχοληθεί με τους πραγματικούς stakeholders. Οι πελάτες της εταιρείας - καταναλωτές και εστιάτορες – είχαν ξεκάθαρο όφελος. Η κοινωνία του κέντρου της Αθήνας, επίσης. Προφανή ήταν τα οφέλη και για τo brand, την εταιρεία, τα στελέχη πωλήσεων, και τελικά, και τους μετόχους.

Στην υγειά σας λοιπόν κι εύχομαι το 2012 να δούμε πολλά τέτοια. 

28.4.12

Θα εκμεταλλευτούμε την ευκαιρία;


Του Γιώργου Αναστασιάδη, αναδημοσιεύθηκε από το Μarketing Week, τεύχος 1369, 5/1/2012, στήλη Brand Forward   

Ξεκινώ το 2012 μεταφράζοντας μια αναφορά στην Ελλάδα από το Monocle, το δεύτερο τέκνο του Tyler Brûlé, γνωστού εκδότη του κάποτε κυρίαρχου Wallpaper.  To Monocle παρουσιάζει τα αποτελέσματα του 2ου Soft Power Survey που έτρεξε σε συνεργασία με το βρετανικό Institute for Government φέρνοντας τη χώρα μας στα 30 πιο ισχυρά κράτη στον κόσμο σε επίπεδο ήπιας ισχύος. Στην ιστοσελίδα του IFG, στο έγγραφο «The New Persuaders II», μπορεί κανείς να βρει τη μεθοδολογία και τα συνολικά αποτελέσματα.

«Η Ελλάδα έχει βαθιά αποθέματα ήπιας ισχύος αλλά αυτή την περίοδο είναι κάπως αποπροσανατολισμένη.  Τι άλλο μένει να πούμε; Έχετε θαυμάσιες παραλίες, απίστευτη ιστορία – από αυτήν που μπορεί κανείς να γευτεί και να αγγίξει – φαγητά από τα καλύτερα της Ευρώπης. Κι όμως… Όπως κι αν τελειώσει η κρίση του Ευρώ – και είναι σίγουρο ότι θα αφήσει πίσω μια κάποια ακαταστασία – η ελληνική ανάκαμψη θα είναι δυνατή.  Η ήπια ισχύς θα πρέπει να είναι στην καρδιά αυτής της αναγέννησης, είτε εκμεταλλευόμενη την αύξηση του αριθμού των τουριστών που θα φέρει μια αδύνατη δραχμή (αν η Ελλάδα φύγει από το Ευρώ) είτε βασιζόμενη στην ακαταμάχητη ιστορία της χώρας. Αν η χώρα επιμείνει σε αυτά που ξέρει καλύτερα, μπορεί να πάρει μια πραγματική μεγάλη ώθηση ήπιας ισχύος.»

Με τον όρο «ήπια ισχύς» (“soft power”) περιγράφεται η ικανότητα ενός κράτους να ελκύει και να πείθει βασιζόμενο σε άυλους πόρους όπως η εικόνα, η θετική φήμη, το γόητρο, οι ικανότητες επικοινωνίας, η εξωστρέφεια των επιχειρήσεών του, η παραδειγματικότητα της συμπεριφοράς του, η ελκυστικότητα της κουλτούρας, του πολιτισμού και των ιδεών του (θρησκευτικών, πολιτικών, οικονομικών, φιλοσοφικών), η επιστημονική και τεχνολογική ακτινοβολία του.
H αύξηση των θετικών αναφορών στη χώρα μας από το Monocle, ένα περιοδικό επιρροής που στο παρελθόν την αγνοούσε συστηματικά, είναι ένα ακόμα παράδειγμα ΜΜΕ που πλέον είναι πρόθυμο να παρουσιάσει μια θετική εικόνα της. Στην εποχή της οικονομικής κρίσης και της μεγάλης αρνητικής δημοσιότητας που έχει προηγηθεί, η παγκόσμια κοινότητα είναι έτοιμη να πιαστεί από το παραμικρό θετικό που συμβαίνει στην Ελλάδα και να το επικοινωνήσει ανάλογα. Οποιοσδήποτε έχει επαφές με ξένους γνωρίζει ότι κόσμος εκεί έξω είναι πιο έτοιμος από ποτέ να ακούσει ότι καλό έχουμε να του πούμε.

Πρόκειται για μια μεγάλη ευκαιρία που προσφέρει η κρίση σε όλους εμάς που διαχειριζόμαστε ελληνικά brands. Ας αφήσουμε λοιπόν την μεμψιμοιρία και ας φροντίσουμε να την εκμεταλλευτούμε. Καλό, δημιουργικό και παραγωγικό, 2012.

Μια επιτομή της μελέτης μπορεί να βρεθεί εδώ: