Στο Μυαλό Κάποιου Τυχαίου John Malkovich

Τις τελευταίες ημέρες το Νeuromarketing επανήλθε στην επικαιρότητα με τη σημαντική συμβολή του στη νίκη συγκεκριμένων υποψηφίων στις ενδιάμεσες εκλογές στις Η.Π.Α.


Υπάρχουν πλέον πολλά ερωτηματικά κατά πόσο η παραδοσιακή έρευνα αγοράς μπορεί να δώσει επαρκή αποτελέσματα για σύνθετες αποφάσεις, όπως η επιλογή μεταξύ διαφορετικών brands και των στοιχείων που τα απαρτίζουν. Ένα από τα σημαντικά συμπεράσματα που μας έχουν δώσει οι επιστήμες του εγκεφάλου και της νόησης (όπως μεταφράζεται το brain sciences) είναι ότι όταν ζητάμε από ανθρώπους να αιτιολογήσουν την καταναλωτική τους συμπεριφορά, λαμβάνουμε ως απάντηση μόνο ένα μικρό τμήμα των διεργασιών που συμβαίνουν στον εγκέφαλο κατά τη διάρκεια της διαδικασίας απόφασης.

Συχνά οι πληροφορίες που παίρνουμε από τις παραδοσιακές έρευνες είναι στην πραγματικότητα αποτέλεσμα συνειδητής προσπάθειας του ερωτώμενου να ανακατασκευάσει και να εκλογικεύσει μια υποσυνείδητη διαδικασία. Μια από τις θεμελιώδεις ιδέες στα brain sciences είναι ότι οι περισσότερες διαδικασίες που υποστηρίζουν τις αποφάσεις μας, είναι μη συνειδητά προσβάσιμες. Μπορούν να βρεθούν κατά κύριο λόγο στη σφαίρα της διαίσθησης και του υποσυνείδητου. Έτσι, για παράδειγμα, ένας συμμετέχων σε focus group μπορεί να αποφύγει να αναφέρει ότι στη διαδικασία απόφασης για αγορά συγκεκριμένων brands μπορεί να περιλαμβάνεται η αίσθηση της υπερηφάνειας που του δίνει το brand, η αίσθηση του «ανήκειν» στην ομάδα και άλλα παρεμφερή.

Και εδώ μπαίνει το Νeuromarketing. Το νέο πεδίο έρευνας που χρησιμοποιεί τη μεγάλη πρόοδο που έχει γίνει στις νευροεπιστήμες για να προβλέψει την καταναλωτική συμπεριφορά. Θεωρώντας ότι οι καταναλωτικές αποφάσεις λαμβάνονται σε κλάσματα του δευτερολέπτου στο υποσυνείδητο, συναισθηματικό τμήμα του εγκεφάλου, το Νeuromarketing χρησιμοποιεί τα ευρήματα των brain sciences σε συνδυασμό με την τεχνολογία, για να μελετήσει τις αντιδράσεις του εγκεφάλου σε συγκεκριμένα brand stimuli και να βγάλει συμπεράσματα για το τι μας αρέσει και τι όχι, τι μας δημιουργεί φόβο, τι μας ενθουσιάζει, τι μας κουράζει, κ.ο.κ., ώστε να επηρεάσει αντίστοιχα τη διαμόρφωση και τη διαχείριση του brand.

Το Νeuromarketing είναι ακόμη σε εμβρυακό στάδιο και υπόκειται σε κριτική σχετική με ηθικά θέματα. Κατά πόσο δηλαδή τα brands (εμπορικά, πολιτικά, εθνικά, κ.λπ.) δικαιούνται να «μπαίνουν» στο μυαλό μας, ώστε να μας κάνουν να προβαίνουμε ευκολότερα σε συμπεριφορές που τα ευνοούν. Η αντίθετη άποψη υποστηρίζει ότι το Νeuromarketing συμβάλλει, ώστε περισσότερα brands να ικανοποιούν καλύτερα περισσότερες ανάγκες ανθρώπων. Για περισσότερες πληροφορίες σας προσκαλώ να ανατρέξετε στο blog του Roger Dooley και τα πρόσφατα βιβλία του Martin Lindstrom.


Του Γιώργου Αναστασιάδη, αναδημοσιεύθηκε από το Μarketing Week, τεύχος 1313, 11/11/2010, στήλη Brand Forward

Read More

Ζήτημα Τιμής

Αυτήν την περίοδο διαπιστώνω ότι πολλά brands στην ελληνική αγορά δείχνουν να αντιμετωπίζουν σπασμωδικά τη διαχείριση των τιμών τους. Και μπορεί έτσι να εξασφαλίζουν το παρόν τους, αλλά θέτουν σε κίνδυνο το υγιές μέλλον τους.

Η σημασία της τιμής στη διαμόρφωση του brand equity δεν χρειάζεται πολλές αναλύσεις:
• Η τιμή επηρεάζει τις προσδοκίες και συνεπώς και την ικανοποίηση του καταναλωτή από το brand.
• Συχνά επηρεάζει την αρχικά αντιλαμβανόμενη αξία του brand - υψηλή τιμή άρα υψηλή αντιλαμβανόμενη αξία και αντίστροφα. Ειδικά σε αγορές περιορισμένης καταναλωτικής νοημοσύνης όπως, σύμφωνα με έρευνες, η ελληνική (Visa Europe, Shopping IQ, 2006).
• Σε κάθε περίπτωση η τιμή είναι το επισφράγισμα της συνολικής υπόσχεσης, των συνολικών «πιστεύω», του συνολικού χαρακτήρα ενός brand. Το συνεπές price management είναι αναπόσπαστο κομμάτι του σωστού brand management.

Αυτό τον καιρό παρατηρώ πολλά brands που παρά τις αυξήσεις σε κόστη και φόρους υπερπροβάλλουν πτώση τιμών, διακηρύσσοντας τη γενναιοδωρία τους αλλά αποφεύγοντας να δώσουν περαιτέρω εξηγήσεις. Σε αυτήν την περίπτωση το brand equity δεν απειλείται μόνο από την όποια ρήξη σχέσης εμπιστοσύνης brand-κοινού, αλλά και από τη νέα αντιλαμβανόμενη αξία που δημιουργεί η απότομη πτώση τιμής. Πιθανότατα σκέφτονται ότι σε αγορές χαμηλής καταναλωτικής νοημοσύνης οι καταναλωτές είναι λιγότερο καχύποπτοι και δεν παρακολουθούν την προηγούμενη πορεία των τιμών. Έχουν κάποιο δίκιο. Αλλά ας γνωρίζουν ότι έρευνες δείχνουν ότι η πτώση εισοδήματος οδηγεί σε αύξηση καταναλωτικής νοημοσύνης.

Άλλα brands «βομβαρδίζουν» με κάθε πιθανή ή απίθανη αφορμή τους καταναλωτές με μηνύματα για εκπτώσεις και προσφορές. Πέρα από την ενόχληση που μπορεί να προξενεί ο τρόπος επικοινωνίας, έχουμε και το -από πλευράς branding παράδοξο- φαινόμενο να εμφανίζεται το brand να «παρακαλάει» τον καταναλωτή. Ενώ κάποια άλλα brands παριστάνουν ότι δεν ρίχνουν μόνιμα τις τιμές επιλέγουν το μόνιμο εκπτωτικό κουπόνι στη συσκευασία. Χωρίς προφανώς να θυμούνται ότι στο παρελθόν αυτή η πολιτική οδήγησε σε μαρασμό μεγάλες υγιείς κατηγορίες προϊόντων.

Στις Η.Π.Α. κατά τη διάρκεια της κρίσης πολλά brands μείωσαν σημαντικά τις τιμές τους. Αρκετά από αυτά διατήρησαν ή κέρδισαν μερίδια. ‘Όμως τώρα που το κλίμα βελτιώνεται, βρίσκουν δυσκολία στην επαναφορά της πρότερης κατάστασης αφού οι καταναλωτές δεν τα αντιλαμβάνονται πια με τον ίδιο τρόπο. Η μείωση τιμής έφερε ακούσιο brand repositioning.

Δεν προτείνω στα brands να μην μειώνουν τις τιμές τους. Απλά υπενθυμίζω ότι η συνέπεια υπήρξε πάντα απαραίτητο συστατικό του επιτυχούς branding. Στις μέρες μας ισχύει το ίδιο και για την ειλικρίνεια και τη διαφάνεια.

Του Γιώργου Αναστασιάδη, αναδημοσιεύθηκε από το Μarketing Week, τεύχος 1312, 10/11/2010, στήλη Brand Forward

Read More

Το φωτεινό Σαββατόβραδο των Atenistas

More Great Things Happen. The financial crisis has resulted also in a good thing: More people now know that they have to participate and contribute more.
http://athensville.blogspot.com/2010/11/ov.html

Read More

Organization Earth / Οργανωση ΓΗ

No matter the crisis, some great things happen in Greece. I consider Organization Earth to be one of them.
Our objetive is to help the spread of Social Environmantal Intelligence among greater masses of the population.
The first initiative is the establishmnet of the Bookstore of Earth, a bookstore devoted to eco books, in parallel with the first publication of WorldWatch's State of the World in greek. The second initiative will be the Centre of Earth, the development of an infrastructure where hundreds of thousands of children will have the opportunity to come in contact with the natural environment of Attica and learn about environmental responsibility and a better way of living.
You can find more information @ http://www.organizationearth.com/ and www.organizationearth.com/orgnizationearth.pdf

Read More

Κενό Ταυτότητας (2)

Ο Henry Ford έλεγε ότι αν ρωτούσε τους πελάτες του τι ήθελαν, θα του απαντούσαν ένα γρηγορότερο άλογο. Και πίσω στην αρχή της εποχής του branding, πρωτοπόρες εταιρείες όπως η Lippincott &  Margulies και η Wolff Olins κήρυσσαν ότι το brand identity πρέπει πάνω απ’ όλα να εκφράζει το όραμα του Μάνατζμεντ για το brand.

Και ενώ αυτά συνεχίζουν να ισχύουν μέχρι σήμερα, ας αντιληφθούμε ότι η σχέση brand -καταναλωτή αλλάζει. Ο σχεδιασμός ενός λογοτύπου, μιας εταιρικής ταυτότητας, μιας συσκευασίας συνεχίζουν να είναι μη δημοκρατικές διαδικασίες. Παραμένουν μεταξύ της επιχείρησης και των επαγγελματιών του είδους. Αλλά αυτό δεν ισχύει με το τι προηγείται του σχεδιασμού, τα λανσάρισμά τους και τη διαχείριση της μάρκας εν γένει.

Σε παλιότερο σημείωμά μου έγραψα για τη μεταφορά ισχύος προς την πλευρά των καταναλωτών και προέτρεπα τα brands να προσαρμοστούν στη νέα κατάσταση. Και το παράδειγμα της Gap, που υποχρεώθηκε σε απόσυρση του νέου λογοτύπου, ήρθε να με επιβεβαιώσει. Για να εξηγήσουμε τη συγκεκριμένη αποτυχία, πέρα από το κενό οράματος στο οποίο αναφέρθηκα την περασμένη εβδομάδα, ας επανέλθουμε στη νέα σχέση brands και ανθρώπων.

Ο καταναλωτής σήμερα γνωρίζει πολλά και έχει πρόσβαση σε ακόμη περισσότερα. Για να μάθει, να εκφράσει άποψη, να επηρεάσει. Κατανοεί ότι μπορεί πλέον να απαιτεί από τα brands να υπάρχουν και να λειτουργούν για χάρη του. Και αν νιώσει ότι τον προδίδουν, θα τα βγάλει έξω όχι μόνο από τη ζωή του αλλά, συχνά, και από τη ζωή των τριγύρω του.

Στην περίπτωση του Gap, οι φίλοι του ένιωσαν αποκλεισμένοι. Ένα brand με μεγάλο συναισθηματικό φορτίο και μεγάλη ιστορία δεν τους έλαβε υπόψη, κινήθηκε αυτόνομα, έκανε του «κεφαλιού του». Αποφάσισε να αλλάξει χωρίς να τους πει γιατί, χωρίς να τους προτείνει ένα καινούριο όραμα. Πρόδωσε κάποια από αυτά που πίστευε χωρίς να εξηγήσει σε τι καινούργιο πιστεύει. Η προχειρότητα που επέδειξε δεν ήταν συμβατή με την εμπιστοσύνη που του έδειξαν. Έτσι, διεκδίκησαν την επαναφορά του brand στην πρότερη οικεία κατάσταση.

Ας γίνει συνείδηση του σύγχρονου επιχειρηματία, ότι με την απόφασή του να εξελίξει την επιχείρηση του και το προϊόν του σε brands, ουσιαστικά μοιράζεται την ιδιοκτησία με το κοινό - καταναλωτή, τον άνθρωπο, την κοινωνία. Η ευθύνη και η πρωτοβουλία θα παραμείνουν δικές του. Αλλά ο έλεγχος θα είναι δεδομένος. Η απόλυτη ελευθερία κινήσεων θα περιοριστεί. Και η νομή της ικανοποίησης και της επιτυχίας θα είναι κοινή. Γιατί αλλιώς είναι δεδομένο ότι θα έρθει η αποτυχία.


Του Γιώργου Αναστασιάδη, αναδημοσιεύθηκε από το Μarketing Week, τεύχος 1311, 01/11/2010, στήλη Brand Forward

Read More

Κενό Ταυτότητας (1)

H Gap αποφάσισε να αποσύρει το νέο, δραστικά αλλαγμένο λογότυπό της, μόλις μια εβδομάδα από την παρουσίασή του, λόγω της ηχηρής απόρριψής του από τους φίλους του brand στα Social Media.

Παρακολουθώ με ενδιαφέρον τη μεγάλη συζήτηση που έχει ξεκινήσει στα blogs για τις αιτίες. Αν και παρουσιάζονται και πιο τεκμηριωμένες απόψεις, δύο είναι οι κυρίαρχες: Το λογότυπο που αποσύρθηκε ήταν άσχημο, πρόχειρο ή εξαιρετικά απλοϊκό. Και η επιχείρηση θα έπρεπε να έχει προχωρήσει σε πιο εκτενή έρευνα αξιολόγησης του λογοτύπου πριν προχωρήσει σε μια τόσο μεγάλη αλλαγή. Θα διαφωνήσω εν μέρει και με τις δύο απόψεις.

Πρώτον, ένα λογότυπο δεν έχει να κάνει κυρίως με την αισθητική. Το αν είναι καλοσχεδιασμένο εξαρτάται από το αν εκπροσωπεί σωστά το brand vision και αν λειτουργεί σωστά στις διάφορες εφαρμογές του. Μπορεί το νέο λογότυπο της Gap να είναι χαρακτηριστικό δείγμα έλλειψης έμπνευσης, διαφοροποίησης, δημιουργικότητας και στυλ, αλλά δεν παύει να είναι ένα λογότυπο που θα μπορούσε να λειτουργεί σωστά σε συνάρτηση με κάποιο συγκεκριμένο brand vision.

Δεύτερον, δεν υπάρχει μεθοδολογία έρευνας (τουλάχιστον μέχρι το Neuromarketing να εξελιχθεί σε ικανοποιητικό βαθμό) που να μπορεί να δώσει αποτελέσματα για την επιτυχία ενός λογοτύπου χωρίς να λάβει υπ' όψη το brand vision και τη συνάρτηση του λογοτύπου με αυτό. Δηλαδή μια έρευνα θα δώσει θετικά αποτελέσματα για ένα λογότυπο που εκφράζει σωστά ένα brand vision, ακόμα και στις περιπτώσεις που το αυτό είναι λανθασμένο. Κι εκεί το πρόβλημα θα έχει να κάνει με τη διερεύνηση του οράματος και της στρατηγικής της μάρκας και όχι του σχεδιασμού του λογοτύπου.

Το κύριο πρόβλημα της Gap είναι ότι ποτέ δεν εξήγησε πειστικά τους λόγους της δραστικής αλλαγής. Δεν έκανε κατανοητό αν υπήρχε κάποια στρατηγική ή νέο brand vision πίσω από αυτήν την αλλαγή. Ούτε μέσα από την ανακοίνωσή της, ούτε μέσα από αλλαγές σε προϊόντα, καταστήματα, επικοινωνία. Το νέο λογότυπο δε συνοδευόταν από μια επανατοποθέτηση του brand, ούτε από κάποια υπόσχεση για νέο brand experience.

Κάποιοι θα αναρωτηθούν αν μπορεί μια τόσο μεγάλη μάρκα να έκανε τέτοιο λάθος. Η απάντηση είναι ναι. Τουλάχιστον σε αυτό το συμπέρασμα μας οδηγεί η προχειρότητα στο λανσάρισμα της νέας ταυτότητας, η αντίδραση της επιχείρησης στην κατακραυγή με την ανοιχτή πρόσκληση για νέες προτάσεις λογοτύπου, η βιασύνη της στην επαναφορά της πρότερης κατάστασης και η γεμάτη κοινοτυπίες τελική ανακοίνωσή της.

Αφιερωμένο εξαιρετικά σε όσους απαιτούν να «κλείσουν» θέματα ταυτότητας μέσα σε 2-3 εβδομάδες.


Του Γιώργου Αναστασιάδη, αναδημοσιεύθηκε από το Μarketing Week, τεύχος 1310, 21/10/2010, στήλη Brand Forward

Read More

Greece Forward

Η στήλη έχει περιορισμένο μέγεθος για να χωρέσει το θαυμάσιο TEDx Academy που πραγματοποιήθηκε την περασμένη εβδομάδα με θέμα «What Greece Needs Now». Θα αρκεστώ στα θερμά συγχαρητήρια στους διοργανωτές και στην παράθεση κάποιων σκέψεων για το Brand Greece που τροφοδότησαν οι ομιλίες:

- Ο Στέλιος Ράμφος στην εξαιρετική ομιλία του είπε «Δεν παύουμε να είμαστε λαός ανατολικός. Γιατί είμαστε λαός συναισθήματος». Αν και το είπε σε αντιδιαστολή με την έμφαση στην ορθή λογική των πιο «δυτικών» λαών, εγώ συνεχίζω να πιστεύω ότι μια προσέγγιση που θα οδηγούσε στο συμπέρασμα ότι «το συναίσθημα και η έντονη συναισθηματική βιωτή» αποτελεί κεντρικό στοιχείο του νέου στίγματος της Ελλάδας στον κόσμο, θα ήταν απόλυτα ορθολογική.

- Η εμμονή στις αναφορές στην αρχαία ιστορία μας, το Βυζάντιο και την Επανάσταση του ‘21 ως τα μοναδικά στοιχεία εθνικής μας κληρονομιάς, με την παράλληλη αποσιώπηση των όσων μεσολάβησαν και των όσων επακολούθησαν, αρχίζει επιτέλους να φθίνει. Αναζητάμε πια και τις άλλες πτυχές της ταυτότητάς μας, ακόμα και κάποιες που στο παρελθόν τείναμε να θεωρούμε αρνητικές. Πάντα θεωρούσα τις αλληλεπιδράσεις και τις ανταλλαγές πολιτισμών που έχουν συντελεστεί σε αυτό το κομμάτι γης ως ένα πεδίο, που κρύβει μεγάλο δυναμικό για το Brand Greece και δεν έχει αξιοποιηθεί.

- Οι ομιλητές αναφέρθηκαν στην έλλειψη εμπιστοσύνης, τον ατομισμό και τη μερικότητα ως κάποια από τα αίτια της σημερινής κατάστασης. Βρήκα όμως πολύ ενδιαφέρουσα την προσέγγιση του Αρίστου Δοξιάδη που μετατρέπει αυτή τη φαινομενική μερικότητα σε εκμεταλλεύσιμο στοιχείο για την Ελλάδα της επόμενης μέρας. Δε χωρά σε μια παράγραφο, αναζητήστε το άρθρο του «Νοικοκυραίοι, ραντιέρηδες, καιροσκόποι» στο Athens Review of Books που αποτέλεσε τη βάση της καταπληκτικής ομιλίας του.

- Πάλι στην ομιλία του Α. Δοξιάδη βρήκα σημαντικό μέρος αυτού που θεωρώ ως βιώσιμο όραμα για το Brand Greece. Αναρωτήθηκε τι θα γινόταν αν αντί για το «δε θέλουμε να γίνουμε γκαρσόνια των ευρωπαίων» λέγαμε ότι «θα είμαστε οι οικοδεσπότες όσων ευρωπαίων θέλουν να έρχονται για να ψυχαγωγούνται, να αναζητούνται, να δοκιμάζουν, να πειραματίζονται, να εκφράζονται, να…». Ένας σωστός οικοδεσπότης είναι ο πρώτος που ζει την εμπειρία που θέλει να έχουν οι καλεσμένοι του. Δε μπορώ να σκεφτώ πολλούς πιο ταιριαστούς πυρήνες για το μελλοντικό Brand Greece.

Σε κάθε περίπτωση η αποσαφήνιση του νέου στίγματος ενός έθνους απέναντι στους συγκατοίκους του στο παγκόσμιο χωριό αλλά, κυρίως, απέναντι στον ίδιο του τον εαυτό, δε μπορεί να είναι απλά αποτέλεσμα των διαδικασιών ενός think tank. Αυτό που χρειάζεται είναι να εξαπλωθεί η συζήτηση. Και το TEDx έκανε μια πολύ καλή αρχή.


Του Γιώργου Αναστασιάδη, αναδημοσιεύθηκε από το Μarketing Week, τεύχος 1309, 18/10/2010, στήλη Brand Forward

Read More

Brands for Good

Όταν ο Bill Gates και ο Warren Buffett αυξάνουν το status τους όχι αυξάνοντας αλλά μοιράζοντας την περιουσία τους και, ταυτόχρονα, καλούν τους πιο ευκατάστατους Αμερικάνους να κάνουν το ίδιο, ακόμα και οι λιγότερο μυημένοι μπορούν να καταλάβουν ότι οδηγούμαστε σε μια εποχή μεγάλων αλλαγών.

Πολλές αξίες, πεποιθήσεις και πρακτικές που οι επιχειρήσεις, και κατά συνέπεια και τα brands, θεωρούσαν για αρκετές δεκαετίες ως δεδομένες, αμφισβητούνται πλήρως.

Και όχι, η τρέχουσα χρηματοοικονομική κρίση δεν είναι η αιτία, ακριβώς το αντίθετο, είναι ένα ακόμη σύμπτωμα. Οι οικολογικές και κοινωνικο-οικονομικές παρενέργειες του ακραίου καταναλωτισμού καταγράφονται τα τελευταία χρόνια συνεχώς και τείνουν να γίνουν συλλογική συνείδηση*. Παράλληλα, η τεράστια εμπειρία κατανάλωσης που έχει συσσωρεύσει η κοινωνία, σε συνδυασμό με την αύξηση της διαφάνειας που έχει φέρει η τεχνολογική πρόοδος μέσα από τις δυνατότητες ελεύθερης και σε βάθος πληροφόρησης, «γέρνουν» τη ζυγαριά ισχύος από τη μεριά των brands στη μεριά των ανθρώπων.

Σε αυτήν την κατάσταση, τα brands δεν έχουν άλλη επιλογή από το να επανεξετάσουν τη στάση τους, να προσαρμοστούν και να αντικατοπτρίσουν το πνεύμα της εποχής. Να μη βλέπουν τους ανθρώπους απλά ως δυνητικούς καταναλωτές. Να θέσουν ως αποστολή τους το να υπηρετούν και να συμμετέχουν με τον δικό τους αποτελεσματικό και υπεύθυνο τρόπο. Να γίνουν τμήμα του ιστού της αληθινής ζωής και της κοινωνίας. Πώς; Να μην προσπαθούν απλά να διαφημίζουν, να υπόσχονται και να πουλάνε, αλλά να είναι χρήσιμα, να δημιουργούν, να εκπλήσσουν, να διασκεδάζουν, να βοηθάνε, να συνεισφέρουν, να είναι «καλά» με οποιοδήποτε πιθανό τρόπο μπορείτε να σκεφτείτε.

Τα brands δε μπορούν πια να νιώθουν δέκτες consumer insights και πομποί brand propositions. Σήμερα, ο σημαντικότερος πομπός brand propositions είναι ο ίδιος ο καταναλωτής, συνεπώς τα brands οφείλουν να σταθούν δίπλα του, να τον πείσουν για την ειλικρίνεια και τις καλές τους προθέσεις, να αποδεχτούν τη δική του αλήθεια και να συμμετέχουν θετικά σε αυτή και όχι να προσπαθήσουν να επιβάλλουν τη δική τους.



* Τώρα, θα ήταν άδικο να κατηγορηθούν τα brands και οι εταιρείες για όλα τα τρέχοντα προβλήματα του κόσμου. Σε τελική ανάλυση, ο καταναλωτισμός και ο καπιταλισμός είναι υπεύθυνοι για τη μεγάλη αύξηση στη διεθνή ευημερία, που επιτρέπει στους καταναλωτές αφού κάλυψαν τις βασικές τους ανάγκες, να κινηθούν προς την αναζήτηση του πραγματικού νοήματος της κατανάλωσης ή και της ζωής - μιας αναζήτησης που φυσικά δε θα ήταν δυνατή αν είχαν ακόμα να αντιμετωπίσουν την πείνα, το κρύο ή την αρρώστια.


Του Γιώργου Αναστασιάδη, αναδημοσιεύθηκε από το Μarketing Week, τεύχος 1308, 15/10/2010, στήλη Brand Forward

Read More

Τα πάντα ρει

Eποχή οικονομικής κρίσης. Διεθνώς και ακόμα περισσότερο στη χώρα μας. Αλλαγές στην οικονομία, αλλαγές και στην κοινωνία. Αναθεώρηση αξιών και προτύπων, επανεξέταση αναγκών, αλλαγές συμπεριφορών. Αβεβαιότητα, ρευστότητα, επαναπροσδιορισμός ταυτοτήτων και, πιθανότερη από ποτέ τις τελευταίες τέσσερις δεκαετίες, η εξέλιξη νέων συλλογικών οραμάτων, περισσότερο ή λιγότερο καθολικών.

Σε πείσμα, λοιπόν, όσων φοβούνται ότι η κρίση φέρνει επιβράδυνση και στασιμότητα, ζούμε μια συναρπαστική περίοδο που τα πάντα ρει. Είναι η φάση του κύκλου που η κατάσταση τριγύρω απαλλάσσεται γοργά από τα ασθενή ή τα νεκρά κύτταρά της για να γεννήσει τα νέα που θα την πάνε μπροστά. Και σε κάθε τέτοια φάση, οι μεγάλες απειλές συνυπάρχουν με τις μεγάλες ευκαιρίες.

Για αυτό, αυτή είναι η πιο ενδιαφέρουσα και η πιο απαιτητική εποχή για ένα marketer. Καλούμαστε να μελετήσουμε τις συνθήκες, να προβλέψουμε τις αλλαγές, να προγραμματίσουμε το μέλλον των brands που διαμορφώνουμε και διαχειριζόμαστε. Να εξασφαλίσουμε ότι τα υπάρχοντα brands θα συνεχίσουν να βρίσκουν τον ρόλο τους και τον χώρο τους και θα τον αναπτύσσουν αποτελεσματικά και υπεύθυνα. Και να γεννήσουμε τα νέα brands που θα έρθουν.

Αυτή η στήλη ξεκινά μέσα στην κρίσιμη αυτή περίοδο με στόχο να ενισχύσει τη συζήτηση για τα brands και το branding στη χώρα μας. Να δώσει τροφή για σκέψη, να μεταφέρει γνώσεις, να προσφέρει έμπνευση και συμβουλή.

Θα δώσει έμφαση στα ελληνικά brands και στις δυνατότητες εξέλιξής τους, στα προβλήματα που πρέπει να υπερβούν και στις ευκαιρίες που τους παρουσιάζονται. Είναι καιρός τα ελληνικά brands να κατανοήσουν τα συστατικά τους, να πιστέψουν στις δυνάμεις τους και να τις βελτιώσουν, να ασχοληθούν συστηματικά με το μέλλον τους.

Θα συνεισφέρει στο διάλογο που επιτέλους ξεκινά για το «brand Greece», το brand που αποτελεί το σημαντικότερο brand για όλα τα υπόλοιπα ελληνικά brands. Οφείλουμε να το διαμορφώσουμε και να το αναδείξουμε μεθοδικά και πεισματικά αν θέλουμε να επιταχύνουμε την κοινωνική και οικονομική ανάπτυξη της χώρας.

Επίσης, θα επανέρχεται συχνά στο ρόλο που καλούνται να παίζουν τα brands στη νέα εποχή, με την υπεύθυνη και ευαίσθητη συμμετοχή τους στην κοινωνία, η οποία σε μεγάλο βαθμό θα κρίνει και την συνέχεια της ύπαρξής τους μέσα σε αυτή.

Τέλος θα αναφέρεται στην ανάπτυξη του χώρου του branding στη χώρα μας, απαραίτητη προϋπόθεση για τη σωστή ανάπτυξη των εγχώριων brands. Είναι καιρός η αγορά μας να κατανοήσει την αξία του branding και να αναγνωρίσει τις δυνατότητες εξαιρετικού επιπέδου υπηρεσιών που παρέχονται από έλληνες εξειδικευμένους επαγγελματίες, σε ελληνικά brands.

Καλή αρχή στη συζήτηση λοιπόν.

Του Γιώργου Αναστασιάδη, αναδημοσιεύθηκε από το Μarketing Week, τεύχος 1307, 08/10/2010, στήλη Brand Forward

Read More

Kεφάλαιο

Αποταμιεύεις, καταναλώνεις, αγοράζεις και διαρκώς μια άλλη ζωή στο μυαλό σου παρασκευάζεις. Όλα εξωτερικά, όλα για προϊόντα, όλα αναλώσιμα, όλα χωρίς βαθύτερη ουσία καμιά.

Η ύπαρξή σου η απροσμέτρητη τραπεζική κατάθεσή σου.

Το εξοχικό, το σκάφος, το χρηματιστήριο, η στιγμιαία ηδονή σου. Κι όμως ολοκλήρωση δεν βρίσκεις πουθενά. Κι όμως ικανοποίηση ούτε με τις βίλες, τα οικόπεδα, τις καταθέσεις, τα υλικά.

Και όσο περισσότερα συσσωρεύεις τόσο μέσα σου αδειάζεις. Όσο περισσότερα καταναλώνεις τόσο από την αληθινή ζωή βρίσκεσαι μακριά. Όσο περισσότερα εφήμερα και υλικά τόσο πιο κοντά στου ψυχίατρου την αγκαλιά.

Τα έχεις όλα και όμως πάθος για τίποτα, ούτε ακόμα για τα οικογενειακά. Ελεύθερος μόνο στα χαρτιά. Η δύναμή σου, η φυλακή σου. Ο πλούτος σου, η ομηρεία και η παράδοσή σου. Μια ζωή για ένα κεραμίδι πάνω από την κεφαλή σου.

Μπαγάσα, τα κατάφερες. Έφτιαξες το χρυσό κλουβί σου. Εσύ είσαι όλα αυτά.

Ένας άνθρωπος. Ένα μεγάλο κεφάλαιο με πολλά μηδενικά!

Του Δημήτρη Δανίκα , αναδημοσιεύθηκε από ΤΑ ΝΕΑ της 29ης Ιανουαρίου του 2010

Read More