Mainstream; Όχι ακόμα. Αλλά σίγουρα το branding και το design, δυο κλάδοι τόσο ξεχωριστοί μεταξύ τους και ταυτόχρονα τόσο συχνά επικαλυπτόμενοι, δεν αποτελούν πλέον εξωτικούς καρπούς για τον έλληνα marketer.
Με υπερδεκαετή αυτόνομη παρουσία στην αγορά, αποδεκτά ήδη από πέρυσι ως ξεχωριστά αντικείμενα από την ΕΔΕΕ, με τον ΟΠΕ να στήνει το design Greece. Και το κυριότερο, με την πλειοψηφία των μεγάλων ελληνικών και πολυεθνικών επιχειρήσεων που δραστηριοποιούνται στη χώρα να έχουν συνεργαστεί με κάποια από τις, ακόμα λίγες, full service εταιρείες branding και κάποιο από τα πολύ αξιόλογα γραφεία design.
Η πρόκληση για τους δυο αυτούς τομείς, είναι να περάσουν από τη φάση της ανάπτυξης στη φάση της ενηλικίωσης. Σημαντικότερη απειλή και για τους δύο είναι η έλλειψη σωστής εκπαίδευσης που υπάρχει στην αγορά για τα δυο αντικείμενα. Που δημιουργεί παρερμηνείες και επιτρέπει σε διαφόρους ευκαιριακούς παίχτες να ισχυρίζονται ότι παρέχουν υπηρεσίες branding ή/και design χωρίς να έχουν ούτε την εκπαίδευση, τη γνώση και την εμπειρία, ούτε και τα εργαλεία και τις μεθοδολογίες για να το κάνουν. Με συνέπεια κάποιοι πελάτες να νομίζουν ότι έλαβαν τέτοιες υπηρεσίες και να προδιατίθενται αρνητικά απέναντι στο σύνολο των κλάδων. Ενώ στην πραγματικότητα πήραν αποτέλεσμα απλού δημιουργικού γραφείου, και μάλιστα στις αντίστοιχες εξευτελιστικές τιμές που δικαιολογεί η έλλειψη εξειδικευμένου προσωπικού και η πρόχειρη αντιμετώπιση του έργου.
Ας θυμηθούμε τι έγινε πριν αρκετές δεκαετίες όταν οι διαφημιστικές εταιρείες ήταν σε αντίστοιχη θέση. Δεν εξήγησαν την εξειδίκευση και τον επιστημονικό τρόπο διαχείρισης των έργων τους (ίσως γιατί τότε πράγματι να μην υπήρχε) ώστε να διεκδικήσουν σωστή αμοιβή για τη δουλειά τους και να χρηματοδοτήσουν με αυτήν τη σωστή τους ανάπτυξη. Δεν εξήγησαν ότι η στρατηγική και το δημιουργικό είναι πιο σημαντικό από την εξυπηρέτηση του πελάτη και το (όποιο) project management. Προτίμησαν τον εύκολο δρόμο αμοιβής, τις επιστροφές που προέκυπταν από τη χρηματοοικονομική διαχείριση των budgets του πελάτη. Ο εύκολος αυτός δρόμος δελέασε κι άλλους πολλούς ευκαιριακούς παίχτες να μπουν στην αγορά, είτε ως στελέχη είτε ως εταιρείες, και να τον ακολουθήσουν. Αλλά όπως ό,τι δεν βασίζεται σε γερά θεμέλια πέφτει, έτσι κάποια στιγμή έπεσαν και τα ποσοστά προμήθειας από τη μεταπώληση δραστηριοτήτων τρίτων. Και έκτοτε η διαφημιστική αγορά δεν έχει βρει το δρόμο της.
Από την επόμενη εβδομάδα θα επανέρχομαι με συγκεκριμένες προτάσεις για το πώς θα αποφύγουν οι δυο νέοι κλάδοι μια αντίστοιχη κατάληξη.
Του Γιώργου Αναστασιάδη, αναδημοσιεύθηκε από το Μarketing Week, τεύχος 1328, 01/03/2011, στήλη Brand Forward
Με υπερδεκαετή αυτόνομη παρουσία στην αγορά, αποδεκτά ήδη από πέρυσι ως ξεχωριστά αντικείμενα από την ΕΔΕΕ, με τον ΟΠΕ να στήνει το design Greece. Και το κυριότερο, με την πλειοψηφία των μεγάλων ελληνικών και πολυεθνικών επιχειρήσεων που δραστηριοποιούνται στη χώρα να έχουν συνεργαστεί με κάποια από τις, ακόμα λίγες, full service εταιρείες branding και κάποιο από τα πολύ αξιόλογα γραφεία design.
Η πρόκληση για τους δυο αυτούς τομείς, είναι να περάσουν από τη φάση της ανάπτυξης στη φάση της ενηλικίωσης. Σημαντικότερη απειλή και για τους δύο είναι η έλλειψη σωστής εκπαίδευσης που υπάρχει στην αγορά για τα δυο αντικείμενα. Που δημιουργεί παρερμηνείες και επιτρέπει σε διαφόρους ευκαιριακούς παίχτες να ισχυρίζονται ότι παρέχουν υπηρεσίες branding ή/και design χωρίς να έχουν ούτε την εκπαίδευση, τη γνώση και την εμπειρία, ούτε και τα εργαλεία και τις μεθοδολογίες για να το κάνουν. Με συνέπεια κάποιοι πελάτες να νομίζουν ότι έλαβαν τέτοιες υπηρεσίες και να προδιατίθενται αρνητικά απέναντι στο σύνολο των κλάδων. Ενώ στην πραγματικότητα πήραν αποτέλεσμα απλού δημιουργικού γραφείου, και μάλιστα στις αντίστοιχες εξευτελιστικές τιμές που δικαιολογεί η έλλειψη εξειδικευμένου προσωπικού και η πρόχειρη αντιμετώπιση του έργου.
Ας θυμηθούμε τι έγινε πριν αρκετές δεκαετίες όταν οι διαφημιστικές εταιρείες ήταν σε αντίστοιχη θέση. Δεν εξήγησαν την εξειδίκευση και τον επιστημονικό τρόπο διαχείρισης των έργων τους (ίσως γιατί τότε πράγματι να μην υπήρχε) ώστε να διεκδικήσουν σωστή αμοιβή για τη δουλειά τους και να χρηματοδοτήσουν με αυτήν τη σωστή τους ανάπτυξη. Δεν εξήγησαν ότι η στρατηγική και το δημιουργικό είναι πιο σημαντικό από την εξυπηρέτηση του πελάτη και το (όποιο) project management. Προτίμησαν τον εύκολο δρόμο αμοιβής, τις επιστροφές που προέκυπταν από τη χρηματοοικονομική διαχείριση των budgets του πελάτη. Ο εύκολος αυτός δρόμος δελέασε κι άλλους πολλούς ευκαιριακούς παίχτες να μπουν στην αγορά, είτε ως στελέχη είτε ως εταιρείες, και να τον ακολουθήσουν. Αλλά όπως ό,τι δεν βασίζεται σε γερά θεμέλια πέφτει, έτσι κάποια στιγμή έπεσαν και τα ποσοστά προμήθειας από τη μεταπώληση δραστηριοτήτων τρίτων. Και έκτοτε η διαφημιστική αγορά δεν έχει βρει το δρόμο της.
Από την επόμενη εβδομάδα θα επανέρχομαι με συγκεκριμένες προτάσεις για το πώς θα αποφύγουν οι δυο νέοι κλάδοι μια αντίστοιχη κατάληξη.
Του Γιώργου Αναστασιάδη, αναδημοσιεύθηκε από το Μarketing Week, τεύχος 1328, 01/03/2011, στήλη Brand Forward
0 σχόλια:
Post a Comment